EMPATİ - animasyon filmim

SİNOPSİS / SYNOPSIS - 2009
Türkiye’de metropol’de yaşayan engelsiz Rümö’nün, engellilerin dünyasında iş görüşmesine giderken yaşadıkları.
This short film tells the story of what able bodied Rumo, who lives in a latge metropolis in Turkey, experiences in a world of disabled people on his way to a job interview.






KÜNYE:

Yazan&Yöneten: / Written and Directed by: Ömür KINAY

Yapım: / Production: Ömür KINAY

Animasyon / Animated by: Gökçe ERVERDİ - Can SÖYLEMEZ

Müzik / Music produced by: Ceza ( Engeller) *bu projeye özel Ceza ”Engeller” isimli parça yapmıştır.

Seslendirme / Voice over artist: Okan BAYÜLGEN

Çeviri / Translated by: J.Deniz Tonka ELTON - Gül ÖNDEREN

Kurgu / Editing: C.Can SÖYLEMEZ - Ahmet BİKİÇ

Afiş ilüstrasyon / Poster illustrated by: Gökçe ERVERDİ - Can SÖYLEMEZ

Afiş&Dvd tasarım / Poster&Dvd design by: Berk ERKER

TEŞEKKÜRLER / Thanks to

İ.K.Ü.Mütevelli Heyet Başkanı İnş.Yük.Müh.Fahamettin AKINGÜÇ

Prof. Dr. Nükhet GÜZ

Prof. Dr. Simten GÜNDEŞ

Doç. Dr. Selçuk HÜNERLİ(Danışman hocam)

Doç. Dr. Bülent KÜÇÜKERDOĞAN

Öğr. Gör. Şafak Taner TAVKUL

Öğr. Gör. Mehmet Naci DEDEAL

Öğr. Gör. Hakan İŞÖZEN

Öğr. Gör. Salih KALAFATOĞLU
—————————————–

Cansel ELÇİN (Kiproko Film)
Sühan CEBECİ (Ceza - Menejer)
Hakan TAŞKIRAN
Eray Dinç
Togay BERKMEN

AMAÇ:

İzleyeceğiniz “Animasyon” filmi, evrensel bir sorun olan ama etkili sonuçlar elde edilemeyen ve özellikle Türkiye gibi gelişmekte olan ülkelerde engellilerin yaşam hakkının zorluklarına yönelik bir eleştiri niteliğindedir.

Yapılan araştırmalara göre (2007) yaklaşık 8,5 milyon engelli var ülkemizde.
Yine ülkemizde engelliler düşünülerek altyapısı hazırlanmış tek bir bölge, mahalle, pilot bölge bile yoktur.

Anayasa’nın 50. Maddesi’nde açıkça belirtildiği gibi “kimse yaşına, cinsiyetine, gücüne uymayan işlerde çalıştırılamaz. Küçükler ve kadınlar ile bedeni ve ruhi yetersizliği olanlar çalışma şartları bakımından özel olarak korunurlar”. Yine Anayasa’nın 61. Maddesi’nde “devlet harp ve vazife şehitlerinin dul ve yetimleriyle, malul ve gazileri korur ve toplumda kendilerine yaraşır bir yaşam düzeyi sağlar. Devlet sakatların (yasada dahi engelliler sakat olarak anılmışlardır/Ö.K.) korunmalarını ve toplum hayatına intibaklarını sağlayıcı tedbirleri alır”.

Türkiye, yukarıda da görüldüğü gibi, kendi anayasasında ve çeşitli uluslararası anlaşmalarda engellilerin haklarının korunmasına yönelik ilgili maddeleri kabul etmiş olmakla birlikte, gündelik hayatta mimariden, engelllerle bir arada yaşama kültürüne kadar uygulamada kolaylaştırıcı çalışmaları gerçekleştirememiştir.

Dolayısıyla sorun yasal engeller olmamasına karşın, engellilerle engelsizlerin bir arada üretken bir yaşamı paylaşamama ve bu konuda bir geleneği ve kültürü oluşturamama sorunu olarak belirmektedir. Engelliler nüfusun %12’sini oluşturmasına karşın, böyle bir kitle kapalı mekanlara, üretken olmayan ve değer yaratmayan hayatlara mahkum edilmiş durumdadır.
Ö.K.